Zwyczaj dzielenia się opłatkiem sięga tradycji początków chrześcijaństwa.

W pierwszych wiekach chrześcijanie zbierali się na agapach – “ucztach bratniej miłości”. Dzielono się wtedy m.in. chlebem, owocami, winem i mięsem. Osoby, które nie mogły przybyć otrzymywały swoją część posiłku, którą przesyłano im do domów. Uczty takie odbywały się w czasie większych uroczystości. Agapy przetrwały do V wieku.
Dzisiejsze dzielenie się poświęconym w kościele opłatkiem oznacza zgodę, darowanie wzajemnych urazów dla miłości Jezusa. Łamanie się wigilijnym opłatkiem jest tradycją wyłącznie polską i nie spotykaną w innych częściach Europy.
W dzień wigilijny niech biały opłatek i otwarta księga Ewangelii będą na głównym miejscu na stole każdego domu. Stół przyozdobiony zielonym igliwiem i świeczkami.

Dzielenie się nawzajem opłatkiem oznacza wzajemne poświęcenie się jednych dla drugich – ostatnim kawałkiem chleba należy podzielić się z bliźnimi. Tego wieczoru pamiętajmy szczególnie o samotnych, o których bardzo wiele mówi się i pisze.

Samotność przybiera różne oblicza.

Może to być dramat dziecka wychowywanego przez ulicę, bo ojciec i matka nie są w stanie wyzwolić się z nałogu alkoholizmu czy narkomanii.

Może to być również osamotniona młoda osoba, której nie brakuje niczego z wyjątkiem miłości rodziców, których pochłania bez reszty robienie zawodowej kariery. Jeszcze inna jest samotność osoby zmagającej się z nieuleczalną chorobą.

Jest wreszcie samotność ludzi starszych, niepełnosprawnych. Pozostawieni sami sobie przez rodzinę, znajomych wegetują nieraz w urągającej godności osoby ludzkiej warunkach, gdyż brak opieki zwykle idzie z ubóstwem. Właśnie oni odczuwają najbardziej ciężar zmian gospodarczo-ekonomicznych, a szerzej patrząc przeobrażeń mentalności społecznej, rozluźnienia więzów rodzinnych, społecznej degradacji oraz izolacji.

Samotność jest różna, ale najbardziej boli w okresie świąt Bożego Narodzenia.

W wirze przedświątecznych przygotowań pamiętajmy, aby za gestem szły czyny.

Istota świąt Bożego Narodzenia nie jest bowiem suto zastawiony stół, ale właśnie odnowienie więzi łączącej nas, wszystkich chrześcijan u wrót betlejemskiej stajenki.

Sandomierski Serwis Informacyjny