str.10
 

2.

   ochrona kamienic, obiektów wpisanych do rejestru zabytków, obiektów wskazanych do wpisu do rejestru
    zabytków oraz posiadających wysokie wartości kulturowe, oznaczonych na rysunku planu, z obowiązkiem:
    a) zachowania bryły, gabarytów i dachów,
    b) zakazu nadbudowy i rozbudowy obiektów wpisanych do rejestru zabytków,
    c) dopuszcza się rozbudowę pozostałych obiektów ustalonych planem pod warunkiem:
      iż wysokość uzupełniającej zabudowy nie będzie przekraczać wysokości zabytkowej zabudowy i w każdym miejscu musi nawiązywać do wysokości gzymsu względnie kalenicy dachu kamienic lub obiektów bezpośrednio sąsiadujących,
    d) zakazu zmiany kształtu i nachylenia połaci dachowych oraz rodzaju i koloru pokrycia dachowego,
    e) stosowanie jako pokrycia dachowego dachówki ceramicznej względnie blachy miedzianej,
    f) zachowania względnie przywrócenia elewacji wraz z wystrojem oraz detalem architektonicznym,
    g) konserwacji lub przywrócenia stolarki okiennej i drzwiowej, a w szczególności witryn sklepowych w parterach
       usługowych w nawiązaniu do form historycznych na podstawie zachowanej ikonografii,
    h) stosowania kolorystyki elewacji w nawiązaniu do historycznych przekazów,

3.

   ochrona głównych i lokalnych dominant kompozycyjnych, akcentów architektonicznych, wyznaczników obszaru
    i znaków szczególnych oznaczonych na rysunku planu;

4.

   dostosowania funkcji obiektów do zgodnych z charakterem tego historycznego obszaru i pozwalających na
    odpowiednie ich użytkowanie, a w miarę możliwości powrót do funkcji historycznych,

5.

   dostosowanie nowej zabudowy i nasadzeń zieleni do historycznej kompozycji przestrzennej poprzez
    odpowiednie usytuowanie, dobór bryły, kompozycję elewacji, dobór materiałów i kolorystykę, a w wypadku zieleni dobór gatunków i specjalną jej kompozycję w nawiązaniu do historycznych form na podstawie zachowanej ikonografii:
    a) kształtowanie elewacji w nawiązaniu do kamienic mieszczańskich z uwzględnieniem podziałów,
    b) kształtowanie połaci dachowych oraz rodzaju i koloru pokrycia w nawiązaniu do kształtu i nachylenia dachów
      istniejących;

6.

   usunięcia dysharmonizujących obiektów architektonicznych,

7.

   przywrócenie historycznej nawierzchni ulic oraz dziedzińców i pasaży usługowych,
    a) dostosowanie materiału i sposobu ułożenia posadzki do już istniejącego geometrycznego układu na Starym
      Mieście,
    b) zaznaczenie odmiennym sposobem ułożenia posadzki wejść do dziedzińców, pasaży usługowych, obiektów
      zabytkowych,
    c) zaznaczenie w nawierzchni ulicy Zamkowej reliktów miejskich drewniano-ziemnych fortyfikacji obronnych.

8.

   rekonstrukcji historycznych założeń ogrodowych ozdobno – użytkowych (chociażby d. Ogród Saski),

9.

   opracowanie układów spacerowo - widokowych i wydzielonych ciągów pieszych (np. ścieżek wzdłuż murów
     obronnych),

10.

   ograniczenia ruchu samochodowego i parkowania przyulicznego,
    wbudowania wszelkich kubaturowych urządzeń infrastruktury technicznej w budynki, względnie stosowania

11.

   modułów podziemnych w ścisłej strefie ochrony konserwatorskiej oraz na terenach podskarpowych;

12.

   niedopuszczania do umieszczania na elewacjach obiektów zabytkowych oraz na budynkach w ścisłej strefie
    ochrony konserwatorskiej wszelkich urządzeń technicznych;

13.

   niedopuszczania lokalizowania na dachach i elewacjach obiektów zabytkowych oraz na budynkach w ścisłej
    strefie ochrony konserwatorskiej anten satelitarnych, anten telewizyjnych i telefonii komórkowej; dopuszcza się wyłącznie anteny zbiorcze;
14.   niedopuszczania lokalizowania obiektów typu nietrwałego jak wszelkiego rodzaju kiosków, punktów
     gastronomicznych i targowisk;
15.   niedopuszczania handlu obwoźnego z wyjątkiem incydentalnych kiermaszy związanych z określoną imprezą.
 

Podobne ustalenia powinny być opracowane do rozszerzonej strefy ochrony konserwatorskiej.
 

“...Miasto zabytkowe – jakim jest Sandomierz, to więc nie tylko zbiór widocznych dla każdego zabytków architektury. To również, jak pisano w innym miejscu (Buko, Kajzer 1996) przestrzeń, którą wyznaczają wzgórza
i wąwozy sandomierskie, będące pierwotną (to jest u narodzin miasta) formą krajobrazu. Chodzi zatem o trzeci wymiar – jakim są wymienione elementy krajobrazowe wraz z zabudową oraz ich wzajemne relacje przestrzenne. Trudno sobie wyobrazić sylwety Collegium Gostomianum, katedry czy zamku bez kontekstu, jakim są cyplowo wysunięte w dolinę Wisły wzgórza, na których je pobudowano.

Obok wielkich dzieł architektury, w zabytkowym zespole miejskim mieszczą się też dawne obiekty gospodarcze
i mieszkalne, ślady dawnych dróg, urządzeń wodociągowych, miejsc kultu, a także zabytki architektury kopalnej,
które choć niedostępne bezpośrednio obserwacji, są fizyczni obecne pod powierzchnią terenu (np. kościół św. Piotra).

Wszystkie te dobra mogą i winny być objęte stosowną do ich powagi ochroną. Wymaga to ścisłego współdziałania badaczy – historyków i archeologów, służb konserwatorskich, planistów, władz miasta i miejscowego społeczeństwa. W ostatecznym rachunku ten ostatni czynnik może być decydujący.