Dla osób na wózkach inwalidzkich (i nie tylko) Sandomierz jest miastem wrogim i pełnym niebezpieczeństw.

Nowe Prawo Budowlane zostało uchwalone prze polski parlament 10 lat temu.
Uwzględniono w nim potrzeby osób niepełnosprawnych. Wzbudziło to uzasadnione nadzieje, że za następnych 10 lat będą mogli żyć tak jak pełnosprawni i pełnoprawni obywatele. Co naprawdę zmieniło się po 10 latach? Czy i co zmieniło się w Sandomierzu?

Niewiele posunęliśmy się do przodu. Istniejące bariery pozostały i niestety wciąż przybywa nowych.
Wystarczy przejść się ulicami miasta, aby przekonać się, jak nadal wiele budynków pozostaje niedostępnych dla osób mających problem z poruszaniem się (i nie tylko na wózkach inwalidzkich). Nie dotyczy to jedynie obiektów zabytkowych w naszym mieście. Kościoły, muzea, sklepy, kawiarnie, restauracje, budynki użyteczności publicznej nadal nie są dla wielu osób dostępne.

Jakże trudno poruszać się po ulicach Sandomierza. Dziurawe chodniki, wysokie krawężniki skutecznie uniemożliwiają wielu osobom poruszanie się. Dla wielu miejsca te stwarzają potencjalne zagrożenie.
Oznacza to, osoby niepełnosprawne w naszym mieście w znacznym stopniu nie mogą korzystać ze swoich praw
i wolności.

Pomimo istniejących przepisów i obowiązku ich przestrzegania niewiele robi się w tym zakresie nawet w czasie remontów, przebudowy czy zmiany sposobu użytkowania lokali.
Oprócz istniejących od lat barier architektonicznych pojawiają się także „czasowe”, które skutecznie utrudniają poruszanie się. To parkowanie samochodów na wąskich chodnikach w miejscach niedozwolonych, lecz także w wyznaczonych miejscach do parkowania. To stawianie na ciągach pieszych wszelkiego typu wątpliwych „reklam”, znaków, których większość kierowców nie przestrzega i których przestrzegania nikt nie egzekwuje (Stare Miasto).

Wspólnie podejmijmy z tym walkę. Z likwidacją barier architektonicznych.